EDICIÓN EN CASTELLANO
Hai uns días mantíñase unha pequena
discusión amigable sobre si as loitas olímpicas son ou non o deporte máis
esixente do mundo. Esta é unha discusión pouco produtiva pois ninguén se atopa
en condicións de poder afirmar con rotundidade cal é o deporte máis difícil,
duro ou divertido que un pode practicar, e as diferentes clasificacións
dependen dos parámetros que se teñan en conta.
A discusión xurde
cando dende a perspectiva científica téntase refutar os titulares xornalísticos
que tildan ao fútbol, ciclismo ou automobilismo como os deportes máis duros do
mundo sen ningún argumento obxectivo.
Se tentamos analizar
o deporte escapando do relativismo cultural, é certo que a loita aparece sempre
no top-ten dos deportes máis duros do mundo e tamén de entre os máis difíciles
que se poden practicar, pero estas mesmas clasificación soen deixar fóra
deportes como o fondo ou o ciclismo.
Isto sucede porque
cando se valora a dificultade dunha disciplina, o habitual é tomar uns
parámetros condicionais (Resistencia, forza, velocidade ou flexibilidade),
outros coordinativos e outros mentais ou psicolóxicos e acudir á bibliografía
científica para determinar as magnitudes de cada un. A valoración final virá
dada pola media rexistrada do total dos parámetros avaliados.
Calquera que entenda
un pouco de fisioloxía do exercicio saberá valorar a proeza que supón correr en
case dúas horas 42,2 km ou o que é o mesmo, correr durante dúas horas a menos
de 3 minutos o km. Por si alguén non o pensou nunca, é un esforzo que moi
poucas persoas do mundo poden desenrolar e que require ter un limiar anaeróbico
entre o 80 e 95 % do VO2 Máx. o que permite manter unha intensidade absoluta de
traballo elevada durante dúas horas. Para ser máis gráfico e chegar a aqueles
que so saben de deporte polo que len nos medios, pensemos que moitos dos
xogadores profesionais de fútbol custaríalles manter durante 1 km a velocidade
coa que un maratoniano percorre máis de 42 km.
Por todo isto debemos
resaltar que este tipo de clasificacións son moi subxectivas e dependen dos
parámetros que o observador decida ter en conta, provocando controversias como
a xa mencionada de non incluír o maratón ou o boxeo entre os deportes máis
duros.
Aclarado isto, xa
podemos comezar co autobombo e a vaidade de resaltar a loita olímpica como o
deporte máis duro do mundo.
Son varias as fontes
que sitúan este ancestral deporte non top-ten dos máis esixente e incluso de
entre os máis difíciles, algo que calquera que tivese a oportunidade de
practicar loita xa tiña claro de antes.
Comezando co portal
británico Askmen, que clasifica a loita xunto co mma como o deporte máis duro
mundo despois de ter en conta a Forza, a Velocidade, a Resistencia e a duración
da vida deportiva que require a súa práctica. Esta, que é a lista na que máis
arriba aparece o noso deporte, é tamén unha das que exclúe ao maratón ou, máis
chamativo aínda, o boxeo de entre as modalidades máis esixentes.
Se estudamos a lista
do xigante televisivo ESPN, a loita está entre os 6 deportes do mundo con maior
dificultade técnica. No máis alto do podio estaría o boxeo seguido do hoquei
xeo. Esta é unha das clasificacións máis obxectiva ao ter en conta 10
parámetros distintos para a súa valoración, ademais dos parámetros condicionais
clásicos ten en conta parámetros como o metabolismo anaeróbico, a axilidade, a
coordinación óculo-manual ou o compoñente nervioso da súa práctica.
Tamén no portal
Sporteology que encumia á ximnasia deportiva como o deporte máis complexo do
mundo, coloca á loita no posto número 9. Resaltar que esta clasificación
basease en opinións subxectivas sen definir parámetros para a súa valoración.
Para rematar temos
que contrapor outras clasificacións que atopamos e que son, como mínimo do máis
curiosas. Algunhas colocan ao Golf como o deporte máis esixente, seguido do
motocross, o cricket e o polo, pero todas elas, como era de esperar baséanse en
opinións persoais e non contemplan á loita, o boxeo, o Judo, o rugby ou o
fútbol entre os 5 primeiros. Neste tipo de clasificacións sen valoracións
obxectivas e con todos os respectos ás mencionadas modalidades deportivas, son
curiosamente os deportes con barreiras económicas de entrada que leva a unha
práctica restrinxida ás elites económicas os que se supoñen os máis esixente e
complexos de practicar.
Como conclusión temos
que dicir que pode que a loita non sexa o deporte máis esixente e complexo do
mundo, seguramente non existe ningunha modalidade que poda ocupar este posto,
pero o que si que debemos ter claro é que a loita olímpica é un dos paradigmas
de sacrificio e dificultade en todo o mundo, e que si engadimos a súa
valoración como deporte mundial educativo pola UNESCO, si que podemos dicir
aquelo de que "é algo máis que un deporte".
Debemos ter todo isto
moi presente, en especial cando vemos que non temos presenza nos medios cando
os nosos deportistas acadan logros extraordinarios, cando as administracións
non atenden ás nosas demandas ou cando vemos que non existimos para os
principais axentes deportivos. Non somos os únicos que nos atopamos nesta
situación, son moitas as modalidades e os profesionais aos que non se lles
valora de maneira obxectiva. Pero tamén é certo que cada vez son máis son os
cidadáns e usuarios críticos coa tiranía mediática, co monopolio dos investimentos
públicos en infraestruturas para unha soa modalidade deportiva, ou os que
denuncian que unha nena ou neno do interior non teña a posibilidade de
practicar esgrima, ximnasia deportiva, loita ou incluso atletismo.
Na nosa opinión, a
loita e outras modalidades olímpicas estamos preparados para o cambio que
debemos impulsar. Cada ano temos máis practicantes, novos clubs e sobre todo
novos profesionais coa máxima cualificación (Licenciados e graduados en EF),
polo que sintámonos moi orgullosos do noso deporte, dos valores e os beneficios
sociais que impulsamos porque máis pronto que tarde administracións e medios de
comunicación veranse como ser compañeiros de viaxe.
A verdadeira dureza ou esixencia da
práctica deportiva radica en facer grandes cousas cos poucos medios e apoio co
que contamos, e isto sucede na loita e na maioría das modalidades que abnegados
profesionais poñen á nosa disposición no noso entorno.
